De afgelopen weken ben ik heel druk bezig geweest met de voorbereidingen voor mijn crowdfund-actie voor mijn nieuwe boek Heidense Hoogten. Op VoordeKunst.nl gaat mijn actie deze week online. Bij voorbaat bied ik alvast mijn verontschuldigingen aan aan iedereen die zat wordt van al mijn berichtjes over Drentse grafheuvels en mijn gebedel om donaties. Sorry! Sorry! Sorry! Ik hoop dat het mij gaat lukken het benodigde bedrag €6750,-) bij elkaar te krijgen. Als het lukt verschijnt dan in mei mijn eerste kunstboek. Fingers Crossed!
Vandaag in de voorbereiding: één van de tegenprestaties: ‘Een Drentse zwerfkei met je eigen naam er op, ergens in het Drentse landschap geplaatst’. Meer informatie volgt op de voordekunst-pagina en op Facebook.
Wordt vervolgd…
Om naast alle voordekunst.nl-voorbereidingen ook nog een beetje fysiek in beweging te blijven, maakte ik vandaag een wandeling bij de Drentsche Aa.
Bij een klein houten bruggetje over de Drentsche Aa zag ik de mooiste weerspiegelingen in het water. Een kwartier lang fotografeerde ik de rimpelingen in het water.
Thuis gekomen zag ik dat het een album op mijn website waard was. De afbeeldingen doen me denken aan Chinese of Japanse structuren en tekens. Ik vind ze prachtig en de foto’s geven de Drentsche Aa een nieuwe lading.
Vandaag was de laatste vrije dag voordat straks het campagnegeweld echt gaat losbarsten. Verkiezingen? Nee echt belangrijke zaken: Kunst! Ik zit middenin de voorbereidingen voor de crowdfund–actie voor Heidense Hoogten op voordekunst.nl. Het wordt een actie om mijn boek over de grafheuvels van Drenthe en de geesten van het Drentse landschap te kunnen maken. En dat betekent persberichten schrijven, het netwerk en alle contacten op orde hebben, communicatieplan maken, projectpagina vullen, overleggen met uitgever en vormgever, tegenprestaties maken en beschrijven en al die andere klussen die bij een succesvolle crowdfunding horen.
Maar vandaag dus even niet.
Het was druilerig, miezerig en motregenend weer. Perfect om er even op uit te trekken voor een lange wandeling. Vijftien kilometer langs akkers, vennen, heide en …. grafheuvels. Ik kon het niet laten er een paar foto’s van te maken. Dus toch maar weer Heidense Hoogten. Binnenkort op Voordekunst.nl.
In de Passengers Terminal aan het IJ in Amsterdam werd afgelopen weekend de FOR REAL kunstbeurs gehouden. Tussen toonaangevende Europese, maar vooral Nederlandse galerieën had uitgever Pascal van Spijk een eigen ‘boot’ om zijn handelswaar, prachtige kunstboeken, te promoten. Voor het bij hem nieuw te verschijnen boek ‘Heidense Hoogten’ van mijn hand, had hij een mooi hoekje ingericht met een ingelijste foto en een in giethars gegoten negatief op een mooi standaardje. Hij had mij op donderdag laten weten dat het giethars object al verkocht was met daarbij de vraag of ik nog een nieuwe kon maken.
Donderdagavond stond ik dus in onze bijkeuken in de vrieskou twee nieuwe objecten te gieten en mijn hersens te kraken over hoe ik mijn objecten nou zou moeten signeren. Het liefste wilde ik mijn handtekening er bij ingieten en een vingerafdruk op het afgietsel achterlaten. Uiteindelijk lukte allebei met een signatuur op het negatief zelf. Twee afgietsels maakte ik naar mijn tevredenheid en wikkelde ik in bakpapier omdat ze nog niet volledig uitgehard waren.
Zaterdag met de trein naar Amsterdam om de beurs te bekijken. De objecten in bakpapier in mijn zak meegenomen en uitgebreid met Pascal, maar ook met bezoekers gepraat. Veel mensen waren erg geïnteresseerd in mijn verhaal over fotografie, landschapskunst en de grafheuvels. Later op de dag, in fotografiemuseum FOAM, kreeg ik een appje van Pascal. Mijn volgende gietharsobject verkocht! De opbrengst zetten we opzij om te gebruiken bij de crowdfunding op Voordekunst.nl voor de productie van Heidense Hoogten die hoogstwaarschijnlijk 1 februari van start gaat. Maar daarover later meer. Het zijn in ieder geval super spannende, en opwindende tijden, waar ik volop van leer en geniet.
Oké. Een nieuw jaar met nieuwe kansen. Naast het lezen van Stephen R. Covey’s Zeven Eigenschappen, Businessplan op 1A4 volgens OGSM en Why people photograph van Robert Adams (aanrader!) ben ik druk bezig met het schrijven van een nieuw ondernemingsplan voor Maarten Westmaas Landschapsfotografie. Zoals met alles wat ik doe ben ik daar vrij fanatiek in en al met al ben ik best tevreden over hoe het gaat. Ik heb alleen nieuwe bakens nodig voor de komende vijf jaar.
Daarnaast ben ik natuurlijk druk met de Voordekunst crowdfundcampagne voor Heidense Hoogten die begin februari van start gaat. We gaan binnenkort filmen voor het project en dat gaan we doen op het Balloerveld in de buurt van de Stakenberg, Galgenberg en Mandenberg; illustere grafheuvels in de open heide die ook een rol spelen in het nieuw te maken boek.
Maar vandaag ging ik naar diezelde plek voor mijn nieuwste project ‘Stugge Paden’. Over oude wegen door het Nederlandse landschap. Ik ben al een paar jaar met dit project bezig, maar ik heb besloten dat ik alle fotografie analoog en met een pinhole wil gaan doen. En dat terwijl ik bijna alles digitaal af had! Toch passen de analoge pinholefoto’s beter in het verhaal dat ik wil vertellen en dus moet ik opnieuw een jaar heel Nederland door. Te beginnen bij vandaag op het Baloerveld.
Het Balloerveld vormt langzamerhand een spil in mijn landschapsfotografie. Van het hunebed van Rolde voor Hunebedden, het Rolderdiepje voor de Drentsche Aa, ieder keer is het Balloerveld en zijn baken, de Roldertoren, het startpunt voor nieuwe projecten.
En vandaag dus in de vrieskou op pad om de Middeleeuwse karrensporen te fotograferen. Ooit heb ik eens drie jaar moeten wachten om een foto van die karrensporen in de sneeuw te maken vanaf de Stakenberg, en vandaag waren ongeveer dezelfde condities aanwezig. Sneeuw in de dalen met heide op de ruggen. Een laagstaande zon deed de rest, maar het mooie was dat er vandaag ook mist was, wat het geheel nog mysterieuzer maakte. Ik kan wel zeggen dat het een van de mooiste ochtend was die ik in mijn leven heb meegemaakt. De foto’s bij dit blog zijn allen met mijn iPhone gemaakt wat je ook wel kunt zien aan de kwaliteit, maar dat maakt me niet uit. Het zijn toch goede foto’s als herinnering aan een prachtige ochtend.
Het heeft even geduurd en sommigen van jullie hebben hem al gezien, maar ik heb de afgelopen tijd een nieuwe website gemaakt. Met de omslag van illustratief naar meer artistiek werk en het toewerken naar een carrière als professioneel beeldend kunstenaar wilde ik een website maken die aansloot bij mijn nieuwe weg. En die heb ik geloof ik gevonden in de firma Format.
Simpel, elegant, professioneel en… mooi. Althans, dat vind ik. Met een jaar vol spannende en bijzondere projecten denk ik dat ik er met mijn website wel weer even tegen kan. Wat vind jij?
